Ataturk ve Islam ,Muslumanlik

İslam Dini

Gene bir toplantıda din konusu tartışılıyordu:
Atatürk:
“Din insanların gıdasıdır. Dinsiz adam boş bir eve benzer. İnsana hüzün verir. Mutlaka bir şeye inanacağız. Bu dinlerin en sonuncusu elbette en mükemmelidir. İslam Dini hepsinden üstündür.”17

Atatürk’ün Dindarlığı

Sabiha Gökçen şöyle naklediyor:
“10-11 yaşında idim. Bursa’daki evimiz Atatürk’ün köşküne çok yakındı. Bir gün Atatürk Bursa’yı şereflendirmiş, köşkün bahçesinde dolaşıyordu, ben de onu yakından görmek arzusu ile kıvranıyordum.
Yine bir gün bahçede dolaştığı sırada yerimden fırladım, Ona doğru koştum. Beni yolumdan çevirenlere ağlamakla karşı koymaya çalışıyordum, birden bir ses işittim: “Bırakın onu” diyordu, “Bırakın gelsin.” Koşarak Ata’nın yanına gittim, ellerine sarıldım. Atatürk sordu:
“Çocuk, sen okula gidiyor musun?”
Harpler sebebiyle okulumu yarıda bırakmıştım ve bir yatılı okula alınmamı istedim.
“Ben seni yanıma alayım, gelir misin?” diye Atatürk sordu.
“Abime sorayım” dedim. Kabul ettiler, derhal çağırtarak onunla konuştu, anlaştılar. Böylece Çankaya’ya geldim.
Uzun zaman ayrı kaldığım okuluma yeniden başlamanın sevinci içinde memnundum. Çankaya Köşkü bahçeleri içindeki eski bir seyis evi düzeltilerek okul haline getirilmişti. Köşkte çalışanların, yaverlerin ve diğer hizmetlilerin çocukları ile birlikte ben de bu okula gitmeye başladım.
Bir sabah, Ata’nın elini öpmek üzere yanına girdim. İşleri ile meşguldü. Bir süre ayakta bekledim birden, derin bir iç geçirdi ve “Allah!” dedi. (O, sık sık bu şekilde yapardı.)
Atatürk hakkında evvelce çok şeyler duymuştum, bu tesirle olacak bir hayli şaşırdım. Onun ağzından Allah kelimesini duymak beni şaşırtmış ve heyecanlandırmıştı.
Ata’nın yüzüne şaşkın bir şekilde bakmış olacağım ki:
“Sen dindar mısın?” diye sordu.
Ben de ailemden aldığım din terbiyesi ile;
“Evet dindarım” dedim ve bu cevabımı nasıl karşılayacağını anlamak için ürkek ürkek yüzüne baktım. Cevabım hoşuna gitmişti.
“Çok iyi… Allah, büyük bir kuvvettir. O’na daima inanmak lazımdır” dedi ve bu konuda uzun uzun izahat verdi. Ben de o zaman anladım ki; Atatürk hakkında söylenenlerin aslı yoktur ve Ata, bütün söylenenlerin hilafına dindar bir insandır. 18

Allah’a ve Peygamberimiz (sav)’e Çok Saygılıydı

Kimsenin inancına karışmaz, dindar kişilere saygı gösterir, yobazlara, softalara çok kızar, din kavramının sömürülmesine izin vermezdi. Allah ve Peygamberimiz (sav) hakkındaki konular, Atatürk’ün yanında tartışma konusu yapılamazdı…
Kadir geceleri mevlit dinlediği de olurdu. Hafız Yaşar Bey’in mevlidini saygı ile dinlerdi. Mevlidin miraç bölümünde, “göklere çıktın Mustafa” denince, gözleri yaşarırdı. O zaman hemen kolonya götürürdük; inanışı samimi idi.
Öyle “Allah” derdi ki yalnız kalınca, Onun gibi kimse diyemez. Herkes çekilip yapayalnız kalınca gökyüzüne bakar, kendi kendine “Allah” derdi. Bir gün sofrada çevresindekilere :
“Bana Allah’ın büyüklüğünü anlatır mısınız?” diye sordu.
Konuklar birer birer Allah’ı nasıl anlayabildiklerini anlattılar. Atatürk hepsini dikkatle dinledi.
Bir yaz akşamı Dolmabahçe Sarayı’nda kadınlı erkekli bir yemek vardı. 8-9 saat süren yemek sona ererken salonun büyük kapısının parmaklıkları arasından güneş doğuyordu. Atatürk’ün bir işaretiyle manevi kızlarından Nebile Hanım, sandalyesinin üzerine çıktı. Sabah ezanı okumaya başladı. … Ahenkli bir ses geniş salonda yankılandı.
Atatürk başını yukarı doğru kaldırmış, kendinden geçmiş bir halde ezanı dinliyordu. Bir an geldi, yanaklarından yaşlar süzülmeye başladı. 19

Atatürk Hz. Muhammed (sav)’e Hayrandı

Atatürk tarihin büyük simaları içinde en çok kimleri beğenirdi?
1924 Martı’nın 3. günü Meclis kürsüsünde hilafet nutkunu söylerken Yavuz Selim’den hep “Hazreti Yavuz” diye bahsetti. En çok takdir ettiği kumandan Timur’du. “O sizin yerinizde olsa yaptıklarınızı yapabilir miydi?” diyene “Bunu bilmem, fakat ben onun yerinde olsaydım, yaptıklarını yapamazdım” dedi.
Fakat yeryüzünde kendisinin en hayran olduğu kimse, şüphesiz ki Hz. Muhammed (sav)’dir. O’nun devlet kurmaktaki şefliğine hayrandı. Hiç yoktan devlet kurmak.20

Namaz Kılan Memurlar

Atatürk devrinde namaz kılan memurların işlerinden atıldığı kesin olarak yalandır. Ordunun başı olan rahmetli Fevzi Çakmak yardımcısı Orgeneral Asım Gündüz namaz kılarlardı. Atatürk devrinde Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanı olan Abdülhalik Renda, Cuma namazlarını Hacı Bayram Camii’nde kılardı. Yazılarımızın doğruluğunu ispat için canlı şahit de gösterebiliriz. Çok şükür Asım Gündüz Paşamız hayattadır. Kendilerinden sorabilirsiniz.
Yıl 1930, Atatürk Fevzi Çakmak’la birlikte yurt gezisine çıkıyor, yolculuk trenle yapılıyor. Vagonda Atatürk, Fevzi Çakmak’la başbaşa vermiş memleket işlerini görüşüyor. Dalkavukluğu ile tanınan bir milletvekili içeri giriyor. Ata’nın kulağına gizli bir şeyler söylüyor. Atatürk birden kaşlarını çatıyor ve Fevzi Paşa’ya dönerek, “Paşam, lütfen beni takip ediniz, arkadaş bir haber getirdi, birlikte inceleyelim” diyor.
Atatürk ile Çakmak Cumhurbaşkanlığı Maiyet Erkanı’na aid vagona geçiyorlar. Atatürk vagonun kapısını hafifçe açıyor ve Fevzi Paşa’ya gösteriyor. Yüksek rütbeli bir subay vagonda kanepe üzerinde namaz kılmaktadır. Atatürk vagonun kapısını kapadıktan sonra milletvekilinin yüzüne tükürüyor ve Mareşal’a diyor ki: “Paşam, bu adamın biraz evvel kulağıma gizli bir şeyler söylediğini gördünüz. Bu adam, Muhafız Kıtası’na mensup yüksek rütbeli bir subayın vagonda namaz kıldığını gammazladı. Bu adam, namaz kılmayı kendi aklınca suç görüyor. Durumu size göstermek için buraya kadar zahmet ettirdim.”
Atatürk ilk istasyonda milletvekilini trenden indiriyor ve gelen devrede milletvekili seçtirmiyor.
Cumhuriyet’in ilk Diyanet İşleri Başkanı rahmetli Rıfat Börekçi’den defalarca dinledik. Rıfat Börekçi bize şöyle söylemişti: “Ata’nın huzuruna girdiğimde beni ayakta karşılarlardı. Utanır, ezilir, büzülür, “Paşam beni mahcup ediyorsunuz” dediğim zaman “din adamlarına saygı göstermek Müslümanlığın icaplarındandır” buyururlardı. Atatürk, şahsi çıkarları için kutsal dinimizi siyasete alet eden cahil din adamlarını sevmezdi.” 21

Atatürk’ün Din Telakkisi

Atatürk’ün din telakkisini kati olarak pek az kimse öğrenebilmiştir. Orman Çiftliği’nde başbaşa kaldığımız bir gün, din hakkında ne düşündüğünü sordum. Bana dedi ki:
“Din vardır ve lazımdır. Temeli çok sağlam bir dinimiz var…
Din bir vicdan meselesidir. Herkes vicdanın emrine uymakta serbesttir. Biz dine saygı gösteririz, düşünüşe ve tefekküre muhalif değiliz. Biz sadece, din işlerini millet ve devlet işleriyle karşılaştırmamaya çalışıyoruz; kaste ve fiile dayanan taassupkar hareketlerden sakınıyoruz. Mürtecilere asla fırsat vermeyeceğiz”. 22